Սառցե թագուհուց մինչև Մոխրոտ

dsc_2584

Մարթա Ասատրյանի պատումը՝ բլոգում․

Հետաքրքիր բան է կյանքը: Երբ փոքր ես, սիրում ես լսել հեքիաթներ, հավատում ես հրաշքների, ուրախանում չնչին բանից: Մեծանալով` դառնում ես ավելի ռեալիստ. հեքիաթներին սկսում ես չհավատալ, հրաշքներին` չսպասել: Այս լիրիկական զեղումը գլխիս մեջ պտտվում է այն պահից, ինչ հասել ենք Արատես: «Սառցե թագուհի» հեքիաթի ապարանքում կարծես լինեինք: Ձյունապատ լեռները ուժ ու հզորություն էին հաղորոդում, ճերմակ ու փափուկ ձյունը` խաղաղություն: Եվ սկսում ես նորից սիրել հեքիաթներն ու հավատալ հրաշքների: Դե ասեք, բա հրաշք չէ, երբ երեխայի պես սահնակ նստած սլանում ես ներքև, վայր ընկնելուց էլ ծիծաղում ու հրճվում, որ տարիքդ մոռացած աշակերտներիդ հետ ձնագնդի ես խաղում, թաղվում ձների մեջ: Իրականությունից կտրված` շարունակում ես վայելել հեքիաթը:

Добавить комментарий

Заполните поля или щелкните по значку, чтобы оставить свой комментарий:

Логотип WordPress.com

Для комментария используется ваша учётная запись WordPress.com. Выход /  Изменить )

Фотография Facebook

Для комментария используется ваша учётная запись Facebook. Выход /  Изменить )

Connecting to %s