Արատեսյան պատում․ Հավերժի ճամփորդները

Անունն արդեն իսկ խորհրդավորության անթափանց քող ունի՝ Արատես։ Երկու օր մենք այդ քողից անդին էինք՝ լեռների գրկում։ Մի վայրում, որում լռությունը ներկա է հազարավոր ձայների փոխարեն, որտեղ լռությունն ամենախոս է։ Գիտե՞ք, ինձ թվում էր, որ ես եղել եմ այնտեղ։

Ամբողջական նյութը՝ Արմինե Մովսիսյանի բլոգում։